Sura üfledi İsrafil,
Kulaklar oldu sağır,
Her yer toz duman,
Kendini unutmuş Leyla,
Mecnun’un peşine düşmüş,
Herkes kendi derdine düşmüşken,
Kıyamet kopuyor Leyla kıyamet !
Mecnun kendi derdinde,
Değil senin, kendi adını unuttu bile,
Sen hala onun peşindesin hayret !
Ne giz var bu Mecnun’da ?
Nedir bu aşkta ki keramet ?
Kıyamet kopuyor leyla kıyamet !
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Ahu ÖZTÜRK) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
