Bir filmin en çan alıcı sahnesinde gibiydik
ayrılığımız en uzun saniyeler kadar,
son bakışlarımız asırlar sürdü.
Belki de bittiğinin idrakiyle durdu zaman,
sen dönüp gidene dek
evren değil
biz dönüyorduk zamanın zembereğinde.
Her an bir bir ölümünü izledik
daha daha yarınların
bizli hayallerinin.
Haydi kefene koy bizi,
yoluna sen git,
ben gideyim
nasıl yaşanırsa yaşayalım yalnızlığımızı.
her şeyde olduğu gibi
bunu da çok zamansız sayalım
…
Bu yazının telif hakkı şairin (Mehmet Özcan YASDIBAŞ) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
