Ağıtsın sen durmadan söylediğim
Parmaklıklar ardından bakarım düşlerime
Ziyan olan bir bedenden, arta kalan ben miyim?
Kalbimin benden çalındığı nasıl da belli…
Bir mahkûmum sana tevekkeli,
Saclarına dalıp hüküm giymişim
Kalbimin benden çalındığı nasıl da belli
Gözlerin ümitsiz bakışlarla beni delip geçerken
İdamlık olduğum nasılda belli
Küçük bir pencereden sızan minik ışık huzmeleri
Ve de çılgın kırlangıç sesleri
Kışın geleceği nasıl da belli
Gece maviye çalan bir ölüm gibi
Usul usul geldiği nasıl da belli
Artık unutmalı
Sen ve zifiri saclarının kokusunu
Acıtmaz belki anımsamak
Ama acıtan neymiş nasıl da belli
…
Bu yazının telif hakkı şairin (Mehmet Özcan YASDIBAŞ) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
