Hala Mavi Yalnızlık…

Dünya kaç renk
Mavi ağarıyor hep gözlere
Herkes küçük
Tahta pencere dağlara eşit
Yorulmadan yarına yarın taşıyor…
Peki üzerimize düşen bu kara bulut !

Kim yorgun bugün
Kim yalnız
Duvar üçlüsü geceyi yendi mi
Hani nerede dünleri övünçlendiren kahraman
Hatır etmek geçmişi bu kadar güç mü ?

Ah keşke şu ayaz kesse taş yürekleri
İtibarsız kalmasa boşluğumuz ”Vefa”
Kaldırımlara takılmasa yalnızlık…

Yalan değil…
Unutulduğumuz çok ağrıyor
Rüyayı bölüyor eskimeyenler
Salı pazarı dünden artık çok uzak
Selamın işlediği gazoz çocuğu
Büyüdüğü sokağa yabancı ve en yaşlımız kadar unutkan

Gidenleri özlemek için çok geçmedi oysa
Bir gülmek
Bir ağlamak
Bir yaşamak
Eskiyi yad etmekten daha zor olmamalı
Bu yeşil koltukta yaşlanan sadece üçüncü kara kedi
Bahanemiz yok yani…

Soruyorum…
Üzerimize dar gelen kardeş gülümsemesi mi ?