Bir gün bir seyahate çıktım Kırık Düşler ülkesine.. Sokaklarının birinde bir çocuk gördüm, gözbebekleri dahi acıyı haykıran.. Kaç çeşit acı tatmıştır diye düşündüm gözlerine bakacakken. Bir bakışı ilişti uzun, bomboş sokağa, hüzün dolu.. Düşüncemden ürperdim. Acıya bakmak, anlatmak, yazmak kolay.
Yaşamak değil.
Yaşamak zor. Acı bir yaşamsa
iki kere zor..
Sonra aynı çocuğu arka sokakların birinde gördüm.
Dünyanın bütün mutluluğunu gözlerine sıkıştırmış gibi ordan oraya koşturuyor..
Sanki hiç üzülmemiş, umudu hiç çalınmamış gibi.
Size madalyonun iki yüzünden bahsetmişlerdir hep. Bunu görmek istiyorsanız savaş görmüş çocukların gözlerine bakın. Zıtlıkların nasıl kırıldığını görmek mümkün onların gözlerinde..
Zıtlık ne peki, biliyor musunuz?
Ayakkabı boyayan bir çocuğun önünde yeni ayakkabılar isteyen mızmız bir çocuk olmak mı?
Okula gidebilmek için çok çalışan bir çocuğa okuldan kaçma planları sunan haylaz bir çocuk olmak mı?
Savaşın suyu kestiği bir yerde su savaşı yapmak mı?
Hiçbiri değil. Zıtlık çocukların olduğu dünyada kötülerin de varolmasıdır.
…
Bu yazının telif hakkı şairin (Mavroliva) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
