Nutkum tutuldu, ufka yazamadım
Parmaklarım döküldü
Tutamadım kelamları aklımda
Tutsaydım seni aklımda
Kara toprakda susuz kalırdım aşkınla
Bir nihayette var ile yok arasındayım
Dün ile ben arasında
Sıratdan izliyorum vatan evlatlarını
Arafta ip atlıyorum
Öfkem var kinim var
Hayata
Sevmenin en büyük acıya eşlik ettiği
Kanser gibi derini kavladığını
Ne çabuk da unuttum
Ne çabuk da kandım sana
Duman oldu etrafım
Sisli şehirin sisini araladım
Seni aradım aynı şehirde olmam ve olmak
Benim sana tek suçum
Benim senin tek şansın
Kara kapılarıma kırmızı kalpler astın
Ve bana hep sonradan dinlettin
En önceden gibi…
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Ahmet Can Barlas) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
