Hakkari’de görev yapan bir öğrencim bir gün şöyle bir ileti gönderdi:
+Hocam bilerek ya da bilmeyerek sizin hakkınıza girdiysem hakkınızı helal edin.
-Helal olsun ……………cım, sen de helal et. Fakat niye böyle söylüyorsun?
+Hocam bir defter hazırladım geçmişte bana hakkı geçen sevdiklerimle helalleşmek için şimdi hocam ben Hakkari’deyim ne olur ne olmaz, o yüzden.
…………………
Biz evlerimizde huzurla uyurken bu evlatları böyle psikolojiye itenler eksiksiz olarak KAHROLSUN! KAHROLSUN! KAHROLSUN! Amin.
Aylar sonra bir başka gün, yine aynı öğrencim:
+Hocam sizi rüyamda gördüm, siz öğrencilerle birlikte kitap tanıtımı yapıyordunuz, ben de görev elbisemle yanınıza geliyorum siz bana birden sarılıyorsunuz, ağlıyorsunuz bir yandan, bir sıkıntınız var mı hocam?
-Hayırdır inşallah ……………….cım. Bir sıkıntım yok çok şükür, projelerle uğraşıyorum epey yorucu. Ama ağlamak sevinmeye işaret inşallah.
+Canım hocam ben de üzülmüştüm, çok şükür. Rabbim kolaylık versin. Güler yüzlü hocam benim.
…………………..
Evlatların istediği iyi olmamız. İyi olmak için de birlik olmak gerek. Hepimizin yapabileceği bir şeyler var bu konuda. Feysbukta her şeyimizi paylaşacak kadar samimi görüyorsak birbirimizi, çoktan birlik olduk demektir. Klavye başından konuşmayın diyenler var, ben konuşmalarımda samimiyim, bunu samimi olmayanlar düşünsün. Aylar şehit haberleriyle acı dolu geçerken umursamaz görünümlü fotoğraflarını paylaşanlar düşünsün. Herkes evinde evlatlar için dua ediyordur zaten, örnek olarak söylüyorum; burada binden fazla arkadaşım var, desek ki bir dua okuyalım terör örgütünün kahrı için, insanlar kolayca iletişim kurabilecekleri için hızla yapabilirler bunu. Ama biz ne yapıyoruz? (Genel anlamda söylüyorum) Ya umursamıyoruz (Nasıl oluyorsa bunu da aklım almıyor), ya öyle görünüyoruz (Amaç neyse artık), ya hemen siyasi bir çıkar arıyoruz, ya böyle yazarak olmaz diye eleştiri getiriyoruz, onu yapıyoruz, bunu yapıyoruz. Elimize silah alıp gidemeyiz biz. Bu yapılabilecek bir şey olsa hiç düşünmem giderim, böyle düşünen başka vatansever Türk insanları olduğunu da biliyorum şükürler olsun. Bizim yapmamız gereken, evlatların da istediği, öncelikle böyle olaylara meydan vermemek için seçimlerde (Yazdıklarımda siyasi veya yanlı bir işaret arayanlar havanızı alırsınız) ülkesini gerçekten seven bir insan olarak oy kullanmak. Şu sıralar yapmamız gereken ise dua etmek, hem terör örgütünün, hem yandaşlarının kahrı için, hem de şehitlerimizin ruhları için. Yıllar önce ben çocukken, televizyonda bir şehit haberi çıktığı zaman annem babam ağlardı. Onların gözyaşlarından öğrendim ben vatan sevgisini. Şimdi bunca şehit verirken gözleri dolan büyüklerini görmek yerine umursamaz tavırlı büyüklerini gören çocuklar bunu nasıl öğrenecekler?
Ve son olarak da şunu söyleyeyim, yukarıda bahsettiğim öğrencimin sağlığından henüz haberim olamadı. Hepsi evlat, hepsi ana kuzusu, kimisi yavrularının babası. Allah hepsini korusun, amin. Bu satırları yazarken benim gözlerimden yaş geldiği gibi, sizin de okurken gelmiştir diye düşünüyorum. Peki ya o şehit anneleri ne yapsın? Gelin hepimiz (Lütfen doğru anlatmış olayım, “biz” diyerek genel konuşuyorum, kendimi de katıyorum hatta) Türk gibi Türk olalım, bunu davranışlarımızda da gösterelim. Birlik olalım, sağlam olalım. Şanlı şerefli al bayrağımıza düşman eli değdirmeyen tüm şehitlerimize başka türlü vefa borcumuzu ödeyemeyiz…
…
Bu eserin telif hakkı yazarın (Tülin KİPER) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
