BEN EYLÜLÜ KURTARAMADIM…

Ben seni Eylülde gördüm.
Öyle birden, öyle ani.
Ben seni Eylülde sevdim.
Biraz çekingen, biraz muhtaç.
İçim içimden çıkıp Eylülde koştu içine.
Gri bulutum dedim sana,
Sadece ben duydum.
Ben senin adını Eylül koydum.
Fısıldadım, onbir ay adına imrendi.
Ben en son iki bin on üç Eylülünde kendimdeydim.
O gün ruhumu ruhuna prangaladım.
Ben o yaralı Eylülde seni sevdim.
Ey sevgili yağmur!
Hüzün kokulu toprak!
Ben Eylülü dilediğimce koklayamadım.
Ey düşen yaprak!
Sessiz bank!
Ben Eylülü kurtaramadım.
Ey aşk!
Ben seni gururumun üstüne örtemedim.
Ah, dilim!
Sana gitme demeyi öğretemedim.
Ey adına şiirler yazılan sevda!
Ben sana kanatları kırık Eylülde düştüm.
Ah, ruhumun ev bildiği!
En sevdiğim mevsimin katili oldun.
Ah, sonbahar!
Ben senin ilk göz ağrını, evladını çaldım.
Ey kurşuni hava!
Terk edilmiş kuş yuvaları!
Ben Eylülü kurtaramadım.
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (İlayda ARI) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.