özleminin benliğime verdiği
o adı bilinmez tahribatları saymaz isek,
evet iyiyim …
bir başka zordu tutunmanın ya da;
güçlüğü yenmenin azmini gerçekleştirebilmek..
“yüreğin hükmüm olanda” diyor ya türküde
hükmü verilmiş bir gerçekliğin
akıl almaz duygusuna yaşam alışıyor alışıyor olmasına da,
yüreğe bunu anlatmak,
dahası yaşamasına mecbur kılmak,
zor oluyor işte..
adı yok gidişlerimin..
tarifi de..
Ne bedeninden sızan terinin her bir damlasına mutluluk demek,
Ne de,
buna ulaşamama gerçekliğini bilmeyi kabullendiremiyor yaşamına benliğim..
dahası, sonrasına işte..
Gitme..
gitme ne olur gitme..
hükmümü el edip,
el’lere yar etme,
bedenimden terini esirgeyip de,
son’landırma benliğime verdiği o kudreti,
eritme beni n’olur..
varsın gözlerime bedenin yad olsun,
yeter ki,
hükmümü el’lerinle yazma..
ama sen yine de git’me n’olur..
Sana,
“tenim tenine değende” dediğimde,
nasıl iç çekişlerim eriyorsa,
şimdi de gidişlerine türkü yakıyorum..
Ve, “erim erim eriyorum yar” diye
ses veriyor bağlamam yoluna,
ama sen yine de git’me n’olur..
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Efe KAYA / Ölü Şair) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
