Esinti…

Bir esinti böler geceyi,

Uzun yollardan gelmiş belliki,

Up uzun yollardan…

Sevginin de yok olduğu yollardan,

Aşk esintiysiyle gelir ufuktan,

Sabahtan,karanlıklardan.

Gelir gelmesine de boş durmaz,

Kalbine dokunur,yakar,acımaz,

Acıması yoktur,çünkü yok oluştur,

Sevgiyi kırıp geçirmiş bir dokunuştur,

Hüzün anlatır öyle eser bu gecede,

Soğuktur öyle dolaşır bu gecede,

Kalbini kırar gelmişken getirir ecelide,

Kırmışken sevgiyi öldürür sevincide.

Esinti gönlüne konar bir sancıda,

Büyütür hatıralar,yakar aklıda,

İsmini söyler kulağına,

Seni gecelerden korkar hale getiren,

Söz deyip bir demde sırtını dönen,

Güzelliğin ismini söyler sana.

Esintidir bu sağı solu belli olmaz,

Gelir geçer ardına bile bakmaz,

Öyle bir şeydir ki hem üşütür,

Hem yakar ama halini anlamaz,

Kalbe girince orada fazla kalamaz,

Orda bir nebze aşk bırakır ve gider.

Esinti öyle bir gelir ki yağmur yağar,

Kar yağar,fırtına,şimsek çakar,

Ve bir gün güneş açar,

Ortaya kalbini kaplayan uçsuz bucaksız,

Gökkuşağı…

Bir umut olur ve bitmeyen hayaller,

Sonsuz sevinç olur,neşe olur sana dokunan,

Oda gider…

Onun gitmesi gibi,

Gidişi gibi,

Esintiyle gider…

Bu şiirin telif hakkı yazarın (Ertuğrul KAYA) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Bu yazı Ertuğrul KAYA, Şair Durağı kategorisine gönderilmiş ve , ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.