Mutluluk nedir diye sorarken kendime,
Esmeye başladı bir aşk rüzgârı,
Raks ediyordu tüm ruhlar
Ve ben, seni bekliyordum
En kuytu köşede yalnız başıma
Okuduğum her kitap,
Altını çizdiğim satırlarla,
Dinlediğim her şarkı,
Ritmiyle,
Anlatıyordu seni,
Her şeyde sen vardın sen…
O gülümsemen var ya,
İşte ben onunla sevdim seni,
Konuşmaktan yoksun bir şekilde,
Biçare feryat eder dururum…
Güneş gözlerime vuruyor, içimi aydınlatıyordu,
Tıpkı sana baktığımda olduğu gibi,
Senin gibi bir güneşi bulmuşken,
Hangi karanlık hapsedebilir ki beni?
Seni seven bu gözler,
Gecenin koyu karanlığında,
Önce ırmak olup aktı.
Sonra kan kızıla boyandı.
Bugün de sensiz geçti,
Kalbimde yine sen
Ve yine bir yangın,
Gel artık, yetmez mi hasretin.
Her gün görüp de konuşamamak,
Bitiriyor beni ey gülümseyişini sevdiğim,
Kendi güzel, gönlü güzel sevdiğim
Gel artık, yetmez mi hasretin.
Keder sahibi de benim heder sahibi de
Tek suçum varsa, oda seni sevmek olur
İçim ne kadar acıyor bir bilsen
Dayanabilir miydin bu acıya?
Yakındayken uzaktık birbirimize,
Sensiz geçen günler işkenceydi bana,
Kaptırmışım bir kere bu gönlü,
Senden başka bir şey demiyor ki…
..
Bu şiirin telif hakkı yazarın (M.BAYAR) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
