ne güzel bir gülüşün vardı.
İstanbul gibi zarif ve eğlenceli…
bir karamsarlık vardı, gülüşünde gizliydi
severdin doludizgin,
kaybolurdu sanki sevişlerin, Eminönü’ndeki koşuşturmalar gibi
sevginin her damlacığı erirdi boğazın serin sularında,
bakamazdım sana, göremezdim zeytin gözlerini
Sinan gibi kaçardım Mihrimah’tan
Yeditepe’ye anlattım aşkımı da
yıllarca anlayan olmadı….
izlesem seni uzaklardan, olmadan yanında
Galata gibi uzaktan ama dimdik
içimdeki kuş dayanamasın da bir gün
uçuversin Hazerfen gibi…
çıksak bir gün Pier Loti’ye ağır ağır,
ne yapsam seninle bilmiyorum?
seni sevmek güzelken, senin olmak çok zor…
aşıksındır İstanbul’a da tükenirsin her yaşadığın gün
daha çok sevmek isterken seni..
yorar bu beni de haberin olmaz,
var mıdır ki İstanbul’un haberi?
onlarca aşk-ı görmüştür de,
anlamaz onu seveni, görmez gözü hiçbir şeyi…
sevgim ziyan olur, Karaköy sokakları gibi..
her şeyi bırakıp kaçarsın,
hem İstanbul’dan hem de aşktan…
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Merve Başardı) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
