Cinayet Saati…

Hislerimize şiir dedi kimileri.

Kimileri ismimize şair.

Faili meçhul bir cinayetin kurbanıydık oysa ki.

Ne bir adım ötede, ne de bir zaman beride.

Tam da hiçliğin ortasında.

Işıksız bir arka sokağın, aydınlığa hasret kalan kaldırım taşında.

Çığlık çığlığa bir ölüm.

Acımasız onlarca katil.

Sırra kadem basmaya ramak kala.

Tam da şu anda.

Belki biraz sonra, ama elbet kavuşacağım ışıksız sokağın aydınlığına.

Dilimde dünden kalma bir küfürle bekleyeceğim.

Katillerimi öldürecek olan katilleri.

Azad ettiğim duygularım bulacaklar seni.

Dün değil. Tam da bu gün.

Kim bilir belki yarın.

Ummadığın anda zihnini deşecek aklına gelişlerim.

Vicdanına bir selam yazdım.

Tam da hiçliğin ortasında, şu anda.

Ölürken.

..

Bu şiirin telif hakkı yazarın (Emre Karaca) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Bu yazı Emre KARACA, Şair Durağı kategorisine gönderilmiş ve ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Cinayet Saati… için 2 cevap

Yorumlar kapalı.