Uykusuz bulutların kan çanağına dönmüş gözlerinden düşmeye çalışan bir damla yağmur gibi hemen gel yanıma…
Tut ellerinden anlamsız sözlerimin..
Soluksuz yaşansın hasretin yine saklımda…
Dert mi?
Dert etme..
Kızıllığıyla yakınan güneşe attım hepsini.
Gel…
Tüm benliğinle yerleş yüreğime,
Yanıbaşıma…
İşle sessizliğini,
Çığlık gibi..
Ayağın takılmadan yıldızlara,
Ay ile işbirlikçi duygularla,
Güneşten habersiz gir kanıma…
Sınırını zorla yalnızlığın,
Sen olmam için gel yine…
Uykusuz değil artık yağmurlar,
Beni uyuyamadığım uykumdan uyandırırlar,
Yüzüme hasret saçan her bir damlası,
İnadına mutluluk nağmesi olup düğümlenir boğazıma..
Bir sabah,
Yağmurlardan da habersizce düş yollara,
‘DÜŞ’ içime
gel..
Sezai ORUK
