Kategori arşivi: Ertuğrul KOÇLAR

Keşkem İstanbul’a Kar Yağsa…

Bir hamak olsun, şehirden kilometrelerce uzaklıktaki yazlığımızda. Sıcak günleri geride bırakmış olalım; hava ılık olsun. Sabah kalkmış, tahta çardakta müzik yapmışım; Yorulmuşum. Gitarı koyayım masaya. Geçeyim hamağa. Naif, en ince piyano seslerini bütünleştireyim rüzgârın sesiyle. Sesler flulaşırken, Sanki kulak deliklerim … Okumaya devam et

Ertuğrul KOÇLAR, Şair Durağı kategorisine gönderildi | , ile etiketlendi | Keşkem İstanbul’a Kar Yağsa… için yorumlar kapalı

Havva…

Gülümse… Ufacık… Kımıldasın dudağının sağ ucu biraz, Çukurlaşsın yanağının ortası. Ölmekler var bu dünyada. Bugünü yaşayamadım. Bugün seninle yaşayamadık. Bugün saatler yetmedi, Velev ki benim yerimde bir kabadayı olsun, Kurşuna dizer; günün akıttığı yaşlara dahi bakmaz. Baktım. Ben baktım. Sırf … Okumaya devam et

Ertuğrul KOÇLAR, Şair Durağı kategorisine gönderildi | , ile etiketlendi | Havva… için yorumlar kapalı

Gözyaşı ve Şiir…

Kızalım meselâ, çok kızalım birbirimize… Sen çok da duygusal ol. Ağlamalarını belli etmemek adına soğanlarına sarıl; Ben de gözyaşlarını okşayabilmek adına şiirlere sarılayım. Yazayım… Yazayım. Bi’ bakayım ben de ağlamaya başlamışım. Geleyim, ağlamaktan ve acı soğandan feri sönmüş gözlerine bakmaya … Okumaya devam et

Ertuğrul KOÇLAR, Şair Durağı kategorisine gönderildi | , ile etiketlendi | Gözyaşı ve Şiir… için yorumlar kapalı