Bulutlar yavaş yavaş çekiliyor gökyüzünden..
Güneş doğduğuna pişman,Ay’a veriyor yerini.
Ben ise karşılarında oturmuş bekliyorum seni.
Nerdesin Gökyüzüm?
Nerdesin sen?
Mısralarım öfkeli değil sana,
Kalbim hiç değil.
Beklemekten yolunda olan gözlerim,yoruldu.
Umut dolu sözlerim, tükendi.
Mürekkebim de tükeniyor bak!
Nerdesin Gökyüzüm,
Nerdesin sen?
Olmazsan evim bildiğim yüreğim de,
Yürek olmaz orası sen gülmediğin de.
Sevmediğin de..
Özlemediğin de…
Vazgeçtiğin de…
Bak Ay geldi Güneş’in yerine,
Güneş de gitti,durmadı gökyüzün de.
Ama hala burdayım.
O uyuttuğun kalbin de!
Nerdesin gökyüzüm?
Nerdesin sen?
Hasret ŞAMİ
Gökyüzünü sevdiğine benzetmen çok güzel, umarım gökyüzüne kavuşursun.