Bugün de çıkmadın aklımdan,
Zaten kolay mıdır bir anda silebilmek?
Yaşanılan onca şeyi unutabilmek.
Uyumadan önce, geçmişi hatırlamak, şimdiyi düşünmek.
Ya da imkansız olsa bile,
Seninle bir gelecek düşlemek.
Ama sen anlamazsın böyle şeylerden.
Anlasaydın, yanımda olmaz mıydın şimdi?
Gecenin bir vakti,
Tonları birbirinden güzel, rüzgarın mahmur edasıyla yerlere saçtığı yaprakların üstüne oturmuş,
Ağaca yaslanmışım,
Yaprağın düşerken ki süzülüşü gibi,
Akıyor yüzümden gözyaşlarım,
Hani cam buğulanır da göremezsin ya hiçbir yeri,
Gözlerim de aynı öyle,
Sana olan sevgimden, aynı zamanda hüznümden,
Senden başka göremez oldu kimseyi.
Sanıyorum ki,
Aklında da, yüreğinde de yokum şimdi.
Beyhude diyorum biraz,
Seni düşünmek.
Farkındayım,
Bir paradoks yaşıyorum.
Düşün artık, o denli içime işlemişsin
Ancak içimdeki duruşun efsunkâr,
Sanki söküp atarsam seni,
Tüm büyü bozulacakmış gibi.
Hep yazıyorum, ne yaparsın.
Bir nevi, perestiş diyorum ben buna.
Ben gün doğumunu bekliyorum,
Sen mışıl mışıl uyuyorsun.
Güzelce uyu sevgili,
Kelebekler, kalbinden öpsün.
Elif KOÇ
