İnsan yara tutarken kabuk da bağlar
Elbet sabır da akıtır gönlünden
Nice nice zahmete de girer
Başka ne gelir ki elinden
Amma sen beni ezberli gördün
Kabul evremi dipsiz ve sonsuz kuyu
Görmezden, bilmezden, duymazdan geldin
Nereye kadar giderdi ki bu umursuz duyu
Bakma boşuna artık gözlerime
Dokunmuyor zerreme her yanı boşluk
Bu sonu sen tutuşturdun ellerime
Vedasında da olmasın gayrı bolluk
Ahmet KİRAZ
