Öperek uyandırdım bu sabah ayrılığı.
Fırından yeni çıkan bekleyişler satın aldım.
Kırmızı mavi ekoseli yalnızlığımı serdim masaya.
Manzaraysa ayrılığa sıfır! İşte her şey hazır.
Acılarımla iki lafın belini kırdık.
Yokluğunda bir kuş sütü eksik.
Yalnızlığım ve ben; seni çok bekledik…
Cemal Süreya
ne hazin hersey agliyor gibi herşey yalniz kalir elbiseler esyalar Tanju Okanin sarkisindaki gibi Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen…
Şair cokk duygusal anlatmiş o yara dolu aciyı yalnizligiyla sirdaş anilarla arkadas o elbiseydi sevgilinin giyindigi simdi yokk bir vardi bir yok oldu elbise daha mi vefaliydi canlanirmiydi acaba varligiyla onun icinde yine eskisi gibi o bir hayaldi hayalde olsa bir ümitt daima vardı teselli bir avuntu kimbilir bakarsin belki gelse de gelmese de onun gelebilme ihtimali bile yeterdi biraktigi anilar ve imkansiz kavusmalarin hayaliyle yasamaya devam edecekti