Kategori arşivi: Furkan KOCABAŞ

Sabahın en uzun vakti susamın simitle koktuğu, çayın en demlisiyle buluşmasıydı… Oturmuş tabureye, sırtını duvara vermişti genç adam Kalın kumaş bi kaban , boynunda atkısı, başında da el örmesi anne mirası beresiyle yaslanıyordu duvara… Manzarası güzel kahvenin en muazzam köşesine … Okumaya devam et →